De stoot van de stad - Benny Neyman - n.º 718

Op een avond ging zij in de stad

naar een bar om te dansen

Maar toen zij werd gevraagd om een dans

kreeg zij met knikkende knieën haar kans

Hij sleurde haar mee in de rondte

zijn knoertharde arm om haar heen

Zij voelde geen vloer, zijn blik van velour keek donker en dwars door haar heen

Zij die hem aanbad,

vond hem de kanjer, de stoot van de stad

hij had nooit gedeugd,

ontnam met vreugd haar prille jeugd

En zo viel ze volkomen verblind

voor de man voor haar dromen

Met de onschuld en moed van een kind

ging zij volledig met hem door het lint

Hij sleurde haar mee in de rondte

zijn knoertharde arm om haar heen

Zij voelde geen vloer, zijn blik van velour

keek donker en dwars door haar heen

Zij die hem aanbad,

vond hem de kanjer, de stoot van de stad

Hij had nooit gedeugd,

ontnam met vreugd haar prille jeugd

Maar helaas kwam er zo als altijd weer een eind aan de liefde...

Nadat zij met een kind was verblijd

Raakte ze hem met de tijd dus weer kwijt

Hij sleurde haar mee in de rondte

zijn knoertharde arm om haar heen

Zij voelde geen vloer, zijn blik van velour

keek donker en dwars door haar heen

Zij die hem aanbad,

vond hem de kanjer, de stoot van de stad

Hij had nooit gedeugd,

ontnam met vreugd haar prille jeugd

Zij die hem aanbad,

vond hem de kanjer, de stoot van de stad

Hij had nooit gedeugd,

ontnam met vreugd haar prille jeugd

Hij had nooit gedeugd,

ontnam met vreugd haar prille jeugd